EQUIP Leadership Training, Volume II

EQUIP (founded by John Maxwell) did it again, this year!
The participants came from Syria and Jordan to Lebanon, to Harissa, where the sessions took place on October 10 and 11.
Rev. Camille Melki, is the coordinator of the event and his team had the event well organized. Mr. Tom Atema, the speaker who gave the lessons to empower the leaders, came to Lebanon on time and he shared, empowered and encouraged the leaders to train other leaders and to have the multiplication effect rather than the additional effect.

The title of the Chapters were:
1- The Right to Have Followers
2- Are We Prepared for Relationships
3- Are We Willing to Focus on Others?
4- Can We Build Mutual Trust?
5- Are We Willing to Invest in Others?
6- Can We Create a Win-Win Relationship?

Participating from Lebanon were:
Ms. Shake Geocherian (Emmanuel Church),
Mrs. Anitta Andonian (Marash Church),
Mr. Serop Ohanian (Emmanuel Church),
Mrs. Jimmy Kozman-Ohanian (Emmanuel Church),
Mr. Mano Chilingirian (Emmanuel Church),
Mr. Raffi Chilingirian (Emmanuel Church),
Ms. Silva Chilingirian (Marash Church),
Ms. Karen Chennozian (YFC),
Ms. Noushig Shanlian (Ashrafieh Church),
Mr. Harout Nercessian (Marash Church),
Mrs. Aline Nercessian (Marash Church),
Mrs. Lara Zeitlian (World Vision).

Participating from Syria were:
Pastor Datev Basmajian (Damascus Church),
Mrs. Sirag Karagoezian-Basmajian (Damascus Church),
Pastor Sevag Trashian (Kessab Church).




(L to R and Front to Back): Mano Chilingirian, Raffi Chilingirian, Silva Chilingirian, Noushig Shanlian, Aline Nercessian, Datev Basmajian, Sirag Basmajian, Jimmy Ohanian, Harout Nercessian, Shake Geocherian, Sevag Trashian, Serop Ohanian, and at the top, Lara Zeitlian. Missing from this picture are: Anita Andonian and Karen Chennozian.





Our Grandmother's Heritage to Us All

This article was published in Asbarez on Friday, April 22, 2005

By Harry L. Koundakjian

To the Armenian Press around the world–as well as members of the Koundakjian Clan.

Dearest cousins–nieces–uncles–aunts–sisters and brothers–relatives from near and far,

We are Hassanbeylitsis. Almost all of our great grandparents came from Hassanbeyli–a mountainous region in Cilicia. Some others are from Aintab–Adana and nearby villages and towns.

This is a portion of a letter that was recently found in Germany. I understand other parts of this letter may be around and we are searching for them.

It was written by our grandmother–Yeretsgin Mariam (Mary) Koundakjian–widow of Rev. Hagop Koundakjian of Hassanbeyli (Amanos) of the Armenian Evangelical Church. Medzmama (grandmother) wrote this letter on May 7–1909–after the massacre of our grandfather Hagop and 28 members of his congregation–including cousins and uncles. She addressed this letter to her three daughters–Persape (nee Koundakjian) Badeer–wife of Dr. Sarkis Badeer of Beirut–Lebanon; Helen (nee Koundakjian) Hadidian–wife of Rev. Yenovk Hadidian–Pastor of the Ashrafiyeh Armenian Evangelical Church of Beirut–Lebanon; and Yevnigue–(nee Koundakjian) Jebejian–wife of Dr. Avedis Jebejian of Aleppo–Syria)–as well as to us–their grandchildren.

My dearest children–

I wish I had not been compelled to write about the terrible and frightening tragedies that took place here. The tragedy struck us like a lightning.

With tears in my eyes–I write to you. Your father [Rev. Hagop Koundakjian] was more lucky than we were–because at the beginning of the catastrophe–he was killed on his way to Adana–burned alive inside his church with his 28-person congregation–and did not see the sudden destruction and premeditated attacks on our city.

He did not witness the burning of his city–nor did he hear the shootings by the enemy. He did not see his sisters–brothers and relatives shot to death indiscriminately. On April 11th 1909–we had our Communion [at church–during the service]. It was a rather heartfelt ceremony. Nobody knew that this would be his last sermon...

On the next day–father journeyed for the annual Conference of the Armenian Evangelical Churches. As you might have already heard–all in the group were burned alive in Osmanya and your father was killed with the 28 delegates of the congregation from our church.

We–the womenfolk–were driven [exiled] towards Bakhche–where we are until today. [The Ottoman Turks] threatened us with death if we did not convert to and accept Islam... I want to assure you–my children–that all these difficulties–persecutions and doomsday announcements have strengthened us in our Father–Christianity and belief in God.

Everything down to the roots was destroyed: the church–in which your father served for over 30 years disappeared. But we think of Hebrews 10–verses 32-34 where we read: 'Remember those earlier days after you had received the light–when you stood your ground in a great contest in the face of suffering. Sometimes you were publicly exposed to insult and persecution; at other times you stood side by side with those who were so treated. You sympathized with those in prison and joyfully accepted the confiscation of your property–because you knew that you yourselves had better and lasting possessions.' Dirty–dry and hard pieces of bread were put in front of us–while the children were dying of starvation ..."

This is only a portion of the letter. All efforts to locate the rest have so far been in vain. But we will continue the search.

Harry L. Koundakjian is International Photo Editor at The Associated Press Headquarters in New York City.

«Ծագումով Հայեր»

ՅՈՎԵԼ ՇՆՈՐՀՕՔԵԱՆ

Անցեալ Փետրուարի արեւոտ օր մը, Հայրենիքի Հ1 կայանէն երկու լրագրողներ զիս այցելեցին Փարիզ՝ եւ հարցազրոյց մը արձանագրեցին: Վերջերս, հետաքրքրութեամբ դիտեցի սալիկ մը որ ուղարկուած էր ինծի Հ1-էն, եւ կը պարունակէր անցեալ Յունիս ամսուն հեռասփռուած յայտագիրը: Հոս պէտք է ընդունիմ որ հեռատեսիլի, եւ ի միջայլոց Հայրենիքի հաղորդումներէ ընդհանրապէս անտեղեակ եմ:
Հաղորդումի «Ծագումով Հայեր» խորագիրը զարմանք պատճառեց ինծի: Արդեօք ե՞ս սխալմամբ ծագումով հայերու հաղորդումի մէջ ինկած էի, կամ թէ հաղորդումը տարօրինակ ձեւով անուանուած էր. որպէս թէ սփիւռքահայերը չըլլային բառին բուն իմաստով՝ ամբողջութեամբ հայեր, այլ՝ ըլլային նախ ուրիշ բան, ետքը՝ միայն ծագումով հայեր: Կուշտը անօթիին վիճակէն եւ հողին վրայ ապրողը՝ ղարիպին զգացումներէն չեն հասկնար: Հողէն զրկուողը որոշապէս աւելի կը կառչի ձեռքը մնացածին՝ անունին, լեզուին, մշակոյթին եւ ազգութեան:
Հարցազրոյցը յաջողապէս համակարգուած էր, այսուհանդերձ, անաւարտ մնացածի զգացումը կը թողէր: Արդարեւ, հարցազրոյցի ընթացքին կ'արտայայտուիմ «որպէս Հայ՝ ունեցած երկու մտահոգութիւններուս» մասին, կը ներկայացնեմ անոնցմէ առաջինը, եւ յանկարծ վերջ կը գտնէ հաղորդումը:
Ազգի եւ հայրենիքի բարգաւաճումը ինծի համար էութեան պատճառի համապատսախան նկատելուս, ներքեւ կը կրկնեմ երկու հարցերը:
Առաջինը, որ հաղորդուած էր, սփիւռքի գոյատեւումն է: Թէպէտ Միջին Արեւելքի մեր գաղութները դարերու պատմութիւն արձանագրած են, յանուն իրաւատեսութեան, պէտք է ընդունինք որ Քրիստոնէական մշակոյթի երկիրներու մէջ, շուտ կը շաղուինք... կը ձուլուինք: Այսօր ու՞ր են տասներորդ դարու Ղրիմի մէջ մեծամասնութիւն կազմող, կամ տասնեօթներորդ դարու Լեհաստանի երեք հարիւր հազար հոգի հաշուող գաղութները: Յիսուն տարի ետք ի՞նչ որակի սփիւռք պիտի ունենանք, եւ ան ի՞նչ մակարդակի նպաստ պիտի բերէ ազգին, մշակոյթին եւ Հայրենիքի բարգաւաճման:
Երկրորդ եւ չհաղորդուած մտահոգութիւնս, Հայրենիքի աւելի արագընթաց բարցաւաճման հարցն է:

Վերջին տարիներու ակնյայտ տնտեսական յառաջխաղացքը
կը բացառէ գաւառը, եւ մասամբ երեւութական է: Դժբախտաբար՝ Համմըր կամ Մէրսէտէս ինքնաշարժերու բարձր համեմատութեամբ չ'որակուիր երկրի մը տնտեսութեան առողջութիւնը: Ճիշդ է որ միջազգային դրամատունը շատ բարձր կ'արժեւորէ անցեալ տարուայ Հայաստանի միջին եկամուտի արձանագրած 13 տոկոսի աճը, սակայն մենք պէտք չէ գոհանանք թիւով մը որ Ափրիկեան կամ Հարաւ-արեւելեան ենթազարգացած երկրի մը գոհունակութիւն կրնայ պատճառել: Մենք ունինք հազարաւոր տարիներու մշակոյթ, ունեցած ենք Սովետական շրջանին որոշ արդիւնաբերական ճարտարարուեստի փորձառութիւն, ունինք զարգացած ժողովուրդ, եւ բազմատեսակ փորձառութիւններով օժտուած Սփիւռքի նեցուկը: Մեր թիրախը, փոխան աճի տոկոսին, պէտք է ըլլայ բարձրացնել Հայաստանի միջին եկամուտի մակարդակը, ներկայի մօտ երեք հազար Եւրոյէն, առնուազն Եւրոպական Միութեան միջինին, որ 2007 թուականին քսան հազար Եւրօ էր:
Խնդիրը նախագահի մը, կամ կառավարութեան մը վրայ չի կայանար, այլ` ընդհանուր, Սովետական շրջանէն ժառանգուած տնտեսական դրութեան վրայ: Նոյնիսկ ամենապարկեշտ եւ անշահախնդիր նախագահ մը, առանց ուժեղ զօրաւիգի չի կրնար փոխել դրութիւնը: Առողջ պետութիւն մը հիմնուած կ'ըլլայ առողջ աշխատավարձ ստացող պետական պաշտօնեաներու, եւ իր կարգին հաշուեքննիչներու վրայ: Աշխատավարձեր, ֆինանսաւորուած տուրքերով: Տուրքեր՝ համեմատուած իւրաքանչիւրի եկամուտին. քիչ շահողէն ոչինչ, շատ շահողէն շատ:
Ներկայի դրութեամբ եւ աշխատավարձերով, բուժքոյր մը կամ ուսուցչուհի մը «կ'ապրի» շնորհիւ «նուէրներու» ստացուած քաղաքացիներէ. եւ դժուար է փոխել այսպիսի սովորութիւններ ու մտայնութիւններ: Քաղաքացին համոզել փոխելու սովորութիւնը, որ փոխան նուէրի, որու արդիւնքը անմիջական է, վճարէ տուրք. տուրք՝ կառավարութեան, որու պատկերը վստահութիւն չէ ներշնչած սերունդներէ ի վեր. դիւրին չէ, բայց ոչ անկարելի:
Այսպիսի զարգացում կարելի է ստանալ, սերունդի փոփոխութեամբ, առ նուազն երեսուն տարուայ ընթացքին, կամ պատրաստուած ծրագրով մը, հինգէն տասը տարուայ ընթացքին: Պէտք եղած յեղաշրջումը, կը կարօտի «Մարշալ ծրագրի» մը, արագընթաց եւ արմատական փոփոխութիւններ կատարելու: Մեքանիզմի մը ամբողջական փոխարինումը ուրիշ տեսակի մեքանիզմով մը, կարելի չէ իրականացնել ընթացաբար, փոխարինելով կտորները մի առ մի, մինչ մեքենան ընթացքի մէջ է:
Զարգացման միջին եզրի արդիւնքները պիտի ըլլան վստահութեան հաստատում՝ ներքին եւ արտաքին, ներդրումներու յաւելում, անգործութեան նուազում՝ մինչեւ չգոյութիւն, աշխատավարձերու յաւելում, եւ հայրենադարձ՝ սփիւռքահայերու որոշ հատուածի մը: Ո՛չ, այս ցնորք չէ, ո՛չ ալ երեւակայական: Ֆրանսայի, Քանատայի, Հոնք
Քոնկի եւ Չինաստանի մէջ հիմնարկներ հաստատելէ, եւ Հայրենիքի տնտեսական մթնոլորտի ու աշխատաւորներու հետ շփումէ ետք, քաջատեղեակ եմ մեր կարողական վիճակէն. բաղդատութեան եզր չկայ Հայրենի, եւ Հարաւ-արեւելեան երկիրներու արհեստավարժ աշխատաւորներու հմտութեան որակի, հասկացողութեան եւ յարմարացումի կարողութիւններուն միջեւ:
Այսպիսի բաղձալի կառոյցի մը համար, սփիւռքի մասնակցութիւնը անհրաժեշտ է: Նախ՝ հարուստ իր արեւմտեան տնտեսութիւններու կառավարական պաշտօններու, կամ սեփական արդիւնաբերութիւններու փորձառութիւններով, բարեփոխութեան ծրագրի մշակման իր մասնակցութիւնը բերելով. ետքը, ծրագրի առաջին փուլի ֆինանսաւորման բաժնեկցելով. եւ ի վերջոյ, զօրաւիգ կանգնելով տեղւոյն իշխանութեանց, որոնք ի գործ պիտի դնեն զայն. այս ունենալով նպատակակէտ, վստահութիւն ներշնչել ժողովուրդին, եւ «համոզել» ներկայի տնտեսական համակարգին կարեւոր դերակատարները, ընդունիլ ըլալիք բարեփոխութիւնները: Բնականաբար ծրագիրը ի գործ պէտք է դրուի տեղւոյն քաղաքագէտներու ղեկավարութեամբ:
Հ1-ի հաղորդումը վստահաբար ժամանակի սահմանափակման պատճառաւ «խուզած» էր վերոյիշեալ մտահոգութիւններէս երկրորդը. մտահոգութիւններ, որոնց ուղղութեամբ յուսով եմ որ Սփիւռքը ի վերջոյ պիտի զգաստանայ, եւ կառուցաւորուի, իր պատասխանատուութիւնը վերցնելու համար: Վերցնելու պատասխանատուութիւնը, որ առ նուազն մենք ալ երկու սերունդ ետք չդառնանք ծագումով հայեր:

Փարիզ

Armenian Evangelical Emmanuel Badaniatz Kicks Off with 64 Juinors

Armenian Evangelical Torosian school has opened its doors to many new students. Along with the start of the 2008-2009 academic year at Torosian school, the Armenian Evangelical Emmanuel Church Badaniatz kicked off its weekly gatherings and sessions.

On the first day (Oct. 18) we went up to Kchag, the summer camp center, with 64 junior youth participating, who have been eagerly waiting for Badaniatz to start. They enjoyed the presence of their friends, and the worship time and also the food that was served.

This year, the Badaniatz Leadership Committee has planned a different program, where the first week a guest speaker would introduce the subject, and the week following we would divide into groups and study the subject further.

The leadership committee, all volunteers, is composed of:
- Mr. Manoug Ibitian, as the chairman
- Mrs. Jimmy (Kozman) Ohanian, as the secretary
- Mr. Hagop Gojigian, as the treasurer
- Mr. Raffi Chilingirian, as a member
- Mr. Mike Hagopian, as a member
- Mr. Jano Baghboudarian, as a member
- Ms. Maria Jertidian, as a helping member


Beautiful Kchag


Gathering in the church


(Left pic): Jimmy (Right pic): Manoug


(Left pic): Ara and Jano (Right pic): the hamburgers are getting ready!









(Left pic): Mike filling up the cups

Last Night at Kchag dedicated for sharing about Chanitz Camp and about Kchag

On 10 October, 2008, it was the last Kchag Cafe night. This time, it was dedicated for the Chanitz Camp and sharing about it. Also, the veterans shared about their love for Kchag and how many came to know Christ in the Camps that were held here before the war and before the different militias took it as a base in 80's and 90's.


Chanitzagans presenting the song that won the first prize, Inchou Yes? Why Me? Pourquoi moi? Also singing the new french song, Joie Joie Mon Coeur Est Dans La Joie.








Hovsep Ainteblian, Koko Aynilian, Mano Chilingirian, Raffi Chilingirian, Vahe Aynilian, Dr. Avo Chakmakian, Movses Harfoushian, Shant Aynilian and Levon Kardashian.


Left: Hagop Akbasharian sharing about Chanitz Camp
Right: Mano Chilingirian presenting the Chanitz Camp with pictures




Aline Tahazian and Jano Baghboudarian sharing about their experience from the Camp


Jiro Ghazarian and Noushig Shanlian sharing about their experience


Rev. President Megerdich Karageozian and Mr. Tom Hoglind sitting in front


Mrs. Yester Kilaghbian and Mr. Garbis Deyirmenjian sharing about the Camp


Left: Rev. Dr. Paul Haidostian talking about Kchag and its future plan
Right: Rev. Raffi Missirlian sharing about the Camp in Kessab


Mr. Hagop Kelougian and Mrs. Hoglind talking about Kchag and their many lovely experiences and their special love for this place called Kchag.


Ms. Sona Nashian and Rev. Soghomon Kilaghbian sharing about their past experiences in Kchag and telling the new generation about the history of Kchag with some humorous anecdotes.

Back to School

“Welcome Back to School”- This was the phrase heard all over the Torosian campus on Friday October 3, 2008, the first day of school.
It was a special day for all the students and the teachers as well.
The day started with a long chapel for all the school. It was conducted by the principal, Mrs. Seta Karageozian. The message of the day was delivered by Rev. Hovhanness Sevadjian. He focused on the fact that you harvest whatever you cultivate – if you work hard you will receive good results.
After the chapel there was a reception of welcome for the students and their parents, where they were invited for some juice and cake.
The reception was followed by the students going up to their classrooms where they had a sharing time with their homeroom teachers, meeting their new and old classmates.
The first day of school was wrapped up with outdoor games to all the intermediate students and the elementary students, too.
Everyone left with a smile on their face at the end of the “First Day of Torosian School”.


First Sunday Chapel

The first Sunday chapel was on Sunday October 12, 2008, where all Torosian School students were present with all their teachers. The message was delivered by Rev. Lucy DerGarabedian, a Chaplin in the U.S. army, who was present in Lebanon for a vacation. The message was on teacher-student relation relying on the Old Testament passage on Elijah’s and Elisha’s relationship.
Rev. Lucy DerGarabedian enchanted us with a beautiful peace of music played by herself on the piano, leaving us all with a beautiful image of her message.

Faith that Endures, a must read

This book is suggested by Mr. Tom Hoglind.

"Most of us are blissfully ignorant of the true extent and nature of the persecution of Christians today. On top of that, we don't know how to effectively help our suffering brothers and sisters. Now Faith That Endures stands as the most comprehensive and authoritative guide on the persecution of the church today.

"Ron has the knowledge, experience, and insight to guide us in learning and appreciating the persecuted church in our time, and it shows in this excellent and moving book. He gives us a comprehensive guide, enriched with personal profiles and stories from around the world, and also shows the complexities of the issues that we despereately need to understand if we are to do more good than harm."
- Paul Marshall, senior fellow, Freedom House's Center for Religious Freedom

Yes, this book is a MUST- READ. You might have thought that China, North Korea, India and Vietnam are the countries of persecution, but you will be taken aback when seeing that persecution is much more common than you might think and that it doesn't only involve getting beaten up and put in prison!!!