Byblos Harbor
The Magaravank Pilgrimage: The preservation of the past and the determination of the future
The notice on a small paper at the entrance of the Turkish occupied Magara Vank caught my attention. It was written in English, and it described the history of the Monastery which was built in 1000AD by the Coptic Church. In 1425AD, it was handed over to the Armenian Church. It has been an important center for research and study for Armenian and non Armenian pilgrims who made a stopover at the Monastery on their way to the Holy Lands. The writing on the paper did not end here. It continued by saying something about today: The picturesque and idyllic view of both the sea and the mountains makes this place a “touristic” spot where one can enjoy the splendid nature in a relaxed atmosphere and drink a cup of coffee…!
I moved around the “remaining” parts of the Monastery, trying to catch up with every cornerstone and ruin and absorb history in its fullness. I lived the history of the many clergy, pilgrims, students, historians and intellectuals who spent a lifetime building the lives of mankind in the spirit of the Christian ethics of love, peace and reconciliation. Many intellectuals had devoted years to preserve the Armenian culture. I started looking through an empty space in one of the ruined buildings which was once a window. I started tracing the historical path of the Monastery by looking through this window. I could see the Light that Magara Vank had spread: the path of civilisation throughout the ages within the Armenian community and others.
The church service inside the small madour was overwhelming. The sharagans touched the heart of each and every one of the 200 pilgrims present on this pilgrimage. The singing seemed to echo that of the past, bringing the ruins and the remaining of the Monastery back to life and changing the “touristic” spot back to its original Mission.
The pilgrimage on Sunday, May 10, 2009, was organised by the Office of the Armenian Representative in the Cyprus parliament in cooperation with the Armenian Prelature of Cyprus. I joined the group together with many of my Armenian-Cypriot friends who told me many things about life at the Monastery before 1974. How can a centre of light and civilisation be turned into a ruin in only thirty-five years?
The answer to my question came through Archbishop Varoujan Hergelian’s message during the service that day. It was a call for determination, “The determination to rebuild that which was destroyed,” he said. This is the challenge of our survival in today’s world: The preservation of our legacy and the determination to rebuild and carry it forward to the future; the legacy of the past with its Identity, Faith, Culture and the Struggle for a Just Cause. This legacy, in its fullness, needs to be rebuilt but, most of all, carried forward to the future.
I went back to the front gate and re-read the notice on the small piece of paper. Magara Vank can never be a touristic spot. It is the spot to preserve the past and rebuild the future.
There are many challenges to rebuilding the future, though: The future with the many unknowns and uncertainties that impact our lives in the present circumstances. Nevertheless, there is one “road map” through which we can navigate on our journey of the many unknowns. There is one road map that will help us tackle the many Pan-Armenian concerns that we face today: The road map that creates the Pan-Armenian mind and effort in spite of all our differences. This is the road map that can lead us to the safe shore even when “we walk in the valley of the shadow of death”.
The Magara Vank pilgrimage was a confirmation of the preservation of the past and the determination to rebuild the future.
Hrayr Jebejian
I moved around the “remaining” parts of the Monastery, trying to catch up with every cornerstone and ruin and absorb history in its fullness. I lived the history of the many clergy, pilgrims, students, historians and intellectuals who spent a lifetime building the lives of mankind in the spirit of the Christian ethics of love, peace and reconciliation. Many intellectuals had devoted years to preserve the Armenian culture. I started looking through an empty space in one of the ruined buildings which was once a window. I started tracing the historical path of the Monastery by looking through this window. I could see the Light that Magara Vank had spread: the path of civilisation throughout the ages within the Armenian community and others.
The church service inside the small madour was overwhelming. The sharagans touched the heart of each and every one of the 200 pilgrims present on this pilgrimage. The singing seemed to echo that of the past, bringing the ruins and the remaining of the Monastery back to life and changing the “touristic” spot back to its original Mission.
The pilgrimage on Sunday, May 10, 2009, was organised by the Office of the Armenian Representative in the Cyprus parliament in cooperation with the Armenian Prelature of Cyprus. I joined the group together with many of my Armenian-Cypriot friends who told me many things about life at the Monastery before 1974. How can a centre of light and civilisation be turned into a ruin in only thirty-five years?
The answer to my question came through Archbishop Varoujan Hergelian’s message during the service that day. It was a call for determination, “The determination to rebuild that which was destroyed,” he said. This is the challenge of our survival in today’s world: The preservation of our legacy and the determination to rebuild and carry it forward to the future; the legacy of the past with its Identity, Faith, Culture and the Struggle for a Just Cause. This legacy, in its fullness, needs to be rebuilt but, most of all, carried forward to the future.
I went back to the front gate and re-read the notice on the small piece of paper. Magara Vank can never be a touristic spot. It is the spot to preserve the past and rebuild the future.
There are many challenges to rebuilding the future, though: The future with the many unknowns and uncertainties that impact our lives in the present circumstances. Nevertheless, there is one “road map” through which we can navigate on our journey of the many unknowns. There is one road map that will help us tackle the many Pan-Armenian concerns that we face today: The road map that creates the Pan-Armenian mind and effort in spite of all our differences. This is the road map that can lead us to the safe shore even when “we walk in the valley of the shadow of death”.
The Magara Vank pilgrimage was a confirmation of the preservation of the past and the determination to rebuild the future.
Hrayr Jebejian
6 New Young Groups in the Armenian Evangelical Emmanuel Church and a Vision
Despite the lifestyle changes and difficulty in finding time for quality time, in the Armenian Evangelical Emmanuel Church 6 new groups have been created, some of which have been active since 2006.
The groups are the following:
- Young Couples – the group meets every month for sharing time, fellowship, activities and lectures related to their interests and needs.
- Chanitz.org – the youth newsletter and blog team has been active and the newsletter has crossed countries and oceans, reaching to thousands of readers worldwide.
- 2 Young Discipleship groups – the groups meet every month, under the leadership of Ms. Shake Geocherian, and they discuss chapters from a book that they are all reading. This serves as another source of spiritual nourishment and healthy discussion of topics that are relevant to their lives and needs.
- Chanitz Star – the youngest group, which is going to serve the needs of those junior high youth who are old for badaniatz junior high and very young for the chanitz youth group. The purpose of this group is to bring those youth who are of age 15, 16 and 17 together, and hold monthly meetings for activities and discussion based on their needs.
- EQUIP Leadership (Maxwell) – the group meets twice a year to attend the seminary that is organized in Lebanon for all the Christian leaders in the Middle East. Moreover, locally, some of the participating leaders hold leadership sessions every 2 months in the Armenian Evangelical Church and teach the chapters and pass them the lessons that they have learnt. The purpose of these meetings is to have discussion around topics related to leadership roles in Sunday Schools, Junior Youth Groups, and Youth Groups, and find and share answers to difficulties present among the different groups and to grow together.
And finally, God has put a vision on the hearts of some believers to meet outside of their local church and eventually start a ministry, and God willing, reach to people outside of their field of ministry.
Please pray for His vision, for His leadership and guidance.
The groups are the following:
- Young Couples – the group meets every month for sharing time, fellowship, activities and lectures related to their interests and needs.
- Chanitz.org – the youth newsletter and blog team has been active and the newsletter has crossed countries and oceans, reaching to thousands of readers worldwide.
- 2 Young Discipleship groups – the groups meet every month, under the leadership of Ms. Shake Geocherian, and they discuss chapters from a book that they are all reading. This serves as another source of spiritual nourishment and healthy discussion of topics that are relevant to their lives and needs.
- Chanitz Star – the youngest group, which is going to serve the needs of those junior high youth who are old for badaniatz junior high and very young for the chanitz youth group. The purpose of this group is to bring those youth who are of age 15, 16 and 17 together, and hold monthly meetings for activities and discussion based on their needs.
- EQUIP Leadership (Maxwell) – the group meets twice a year to attend the seminary that is organized in Lebanon for all the Christian leaders in the Middle East. Moreover, locally, some of the participating leaders hold leadership sessions every 2 months in the Armenian Evangelical Church and teach the chapters and pass them the lessons that they have learnt. The purpose of these meetings is to have discussion around topics related to leadership roles in Sunday Schools, Junior Youth Groups, and Youth Groups, and find and share answers to difficulties present among the different groups and to grow together.
And finally, God has put a vision on the hearts of some believers to meet outside of their local church and eventually start a ministry, and God willing, reach to people outside of their field of ministry.
Please pray for His vision, for His leadership and guidance.
«Հայերէն Տառըերով Նամակ Գրէ» Published in Aztag Newspaper
One of our articles written in Armenian, entitled "Հայերէն Տառերով Նամակ Գրէ", was published in Aztag newspaper on Tuesday, 12 May, 2009.
The article can be found and read in the following link: http://www.chanitz.org/2009/05/blog-post_16.html
The article can be found and read in the following link: http://www.chanitz.org/2009/05/blog-post_16.html
Prayer Request
Dear Raffi:
I am diagnosed as a patient suffering of B-Cell Chronic Lymphocytic Leukemia. Have soon to undergo chemotherapy. I fully trust my Lord. He has helped me through all my struggles, including serious deceases. I am sure He is by my side now. I also believe in prayers. I will ask sisters and brothers in Christ to pray for me in this critical for me days.
Dr. Gevork Kherlopian
United States
I am diagnosed as a patient suffering of B-Cell Chronic Lymphocytic Leukemia. Have soon to undergo chemotherapy. I fully trust my Lord. He has helped me through all my struggles, including serious deceases. I am sure He is by my side now. I also believe in prayers. I will ask sisters and brothers in Christ to pray for me in this critical for me days.
Dr. Gevork Kherlopian
United States
ՀԱՅԵՐԷՆ ՏԱՌԵՐՈՎ ՆԱՄԱԿ ԳՐԷ
Հաճելի էր Սուրիա բնակող բարեկամի մը հետ ե-նամակով հաղորդակցիլ՝ հայերէն տառերով:
Պէտք է խոստովանիմ, որ սկիզբը բաւական դժուար էր համացանցին վրայ հայերէնով արտայայտուիլը: Սակայն քանի մը անգամ նամակցելէ ետք, գործս աւելի դիւրացաւ եւ հայերէն տառեր գործածելը բնական դարձաւ:
Սկիզբը տարօրինակ կը թուի ըլլալ, որովհետեւ ընդհանրապէս մենք աւելի վարժ ենք անգլերէնով, ֆրանսերէնով կամ արաբերէնով գրելու: Երկրորդական վարժարան աւարտող երիտասարդները առ հասարակ կը դադրին հայերէնով գրելէ, թէեւ հայերէն խօսիլը երբեք չեն դադրեցներ:
Խորքին մէջ գոյութիւն ունի կարեւոր հարց մը, որուն լուծումը, երբ գտնուի, շատ աւելի պիտի դիւրացնէ հայերէն տառերու գործածութիւնը համացանցի վրայ: Այս հարցը հայերէն ուղղագրութեան բառարան-սրբագրիչի մը չգոյութիւնն է, որ, երբ ըլլայ, գրելու աշխատանքը աւելի հեզասահ պիտի դարձնէ: Այսպիսի բառարան-սրբագրիչ մը արդէն իսկ կը գործածուի անգլերէն, ֆրանսերէն կամ այլ լեզուներու համար: Իմ կարծիքովս, այս բառարան-սրբագրիչը խիստ կարեւոր է հայերէն գրելու եւ հայերէնը քաջալերելու: Անձնապէս տակաւին չեմ հանդիպած որեւէ մէկ տեսակի բառարան-սրբագրիչի մը, ըլլայ այդ համակարգիչի գործածութեան համար կամ համացանցի վրայ:
Իրականութեան մէջ, ապագան փայլուն կ՚երեւի: Հինգ տարիներ առաջ կարելիութիւնը չունէինք հայերէն գրելու՝ առանց տառատեսակ մը զետեղելու համակարգիչին մէջ, օրինակ՝ «Արասան» տառատեսակը կամ «Արարատ» տառատեսակը: Այսօր, Ուինտոզ XP-ն կամ Ուինտոզ Vista-ն ոչ միայն հայերէն տառերը կ՚աւելցնէ անգլերէնի եւ արաբերէնի կողքին, այլ կարելիութիւնը կու տայ ընտրելու արեւմտահայերէն կամ արեւելահայերէն շարուածքը: Ասոր մասին կրնաս աւելի կարդալ հետեւեալ հասցէն այցելելով՝ http://www.chanitz.org/2007/12/how-to-write-in-armenian-unicode.html:
Կը կարծեմ որ շատ մօտիկ ապագային, ստեղծագործ մը պիտի ստեղծէ այս բառարան-սրբագրիչը, որուն պատճառով ան մեծ հռչակ պիտի շահի եւ իր անունը պիտի յիշուի երկար տարիներու վրայ:
Այժմ, հետեւեալ կէտերուն մէջ թուղթին կը յանձնեմ առաջարկներս, որոնք պիտի քաջալերեն հայերէնով նամակցելու:
1. Մօտդ ունեցիր հայերէն բառարան մը:
Գիտե՞ս՝ որքա՜ն բառեր պիտի սորվիս, ինչպէս նաեւ պիտի վարժուիս հայերէն բառերուն ուղղագրութեան:
2. Հայերէնէ-անգլերէն եւ անգլերէնէ-հայերէն բառարան մը ունենալը կ՚օգնէ: Ասիկա օգտակար ձեւ մըն է հայերէն նոր բառեր սորվելու՝ եթէ հմուտ ես եւ կամ կը սիրես անգլերէն կամ ֆրանսերէն լեզուն:
3. Հանգիստ զգայ, երբ հայերէն կը գրես: Սկսելու համար, ինքզինքդ արտայայտէ այնպէս, ինչպէս որ կը խօսիս: Ետքը կամաց- կամաց հանգիստ պիտի զգաս, մէկէ աւելի նամակներ գրելէն ետք: Ժամանակի ընթացքին դուն ուրիշներուն գործածած նոր բառերը պիտի սորվիս, պիտի սրբագրես
քու սխալներդ եւ պիտի հարստանայ բառապաշարդ:
4. Երբ կը նամակցիս, մի՛ սրբագրեր քու բարեկամիդ գրած հայերէնը: Քաջալերէ զինք, որ հայերէն տառերով նամակ մը կը գրէ քեզի: Զարտուղի եւ դժուար պիտի թուի սկիզբը, բայց յարատեւէ ու մի՛ տկարանար: Առաջին առիթով բարեկամդ մի՛ սրբագրեր, որովհետեւ այդ քու մօտեցումդ պիտի չօգնէ, որ ան հանգիստ զգայ: Ընդհակառա՛կը, ան շատ հաւանաբար ժխտական անդրադարձ պիտի ունենայ եւ պահպանողական դիրք պիտի որդեգրէ ու դադրեցնէ հայերէն տառերով գրելը:
Ես այժմ ձեզի կը գրեմ համակարգիչիս վրայ՝ գործածելով Ուինտոզ XP-ի unicode հայերէնը: Այս մասին կրնաս աւելի կարդալ հետեւեալ հասցէն այցելելով՝ http://www.chanitz.org/2007/12/how-to-write-in-armenian-unicode.html :
Կը բաւէ հայերէն գրես՝ լատիներէն տառերով: Ժամանակն է, որ հայերէն գրես՝ հայերէն տառերը գործածելով:
ՐԱՖՖԻ ՉԻԼԻՆԿԻՐԵԱՆ
Պէտք է խոստովանիմ, որ սկիզբը բաւական դժուար էր համացանցին վրայ հայերէնով արտայայտուիլը: Սակայն քանի մը անգամ նամակցելէ ետք, գործս աւելի դիւրացաւ եւ հայերէն տառեր գործածելը բնական դարձաւ:
Սկիզբը տարօրինակ կը թուի ըլլալ, որովհետեւ ընդհանրապէս մենք աւելի վարժ ենք անգլերէնով, ֆրանսերէնով կամ արաբերէնով գրելու: Երկրորդական վարժարան աւարտող երիտասարդները առ հասարակ կը դադրին հայերէնով գրելէ, թէեւ հայերէն խօսիլը երբեք չեն դադրեցներ:
Խորքին մէջ գոյութիւն ունի կարեւոր հարց մը, որուն լուծումը, երբ գտնուի, շատ աւելի պիտի դիւրացնէ հայերէն տառերու գործածութիւնը համացանցի վրայ: Այս հարցը հայերէն ուղղագրութեան բառարան-սրբագրիչի մը չգոյութիւնն է, որ, երբ ըլլայ, գրելու աշխատանքը աւելի հեզասահ պիտի դարձնէ: Այսպիսի բառարան-սրբագրիչ մը արդէն իսկ կը գործածուի անգլերէն, ֆրանսերէն կամ այլ լեզուներու համար: Իմ կարծիքովս, այս բառարան-սրբագրիչը խիստ կարեւոր է հայերէն գրելու եւ հայերէնը քաջալերելու: Անձնապէս տակաւին չեմ հանդիպած որեւէ մէկ տեսակի բառարան-սրբագրիչի մը, ըլլայ այդ համակարգիչի գործածութեան համար կամ համացանցի վրայ:
Իրականութեան մէջ, ապագան փայլուն կ՚երեւի: Հինգ տարիներ առաջ կարելիութիւնը չունէինք հայերէն գրելու՝ առանց տառատեսակ մը զետեղելու համակարգիչին մէջ, օրինակ՝ «Արասան» տառատեսակը կամ «Արարատ» տառատեսակը: Այսօր, Ուինտոզ XP-ն կամ Ուինտոզ Vista-ն ոչ միայն հայերէն տառերը կ՚աւելցնէ անգլերէնի եւ արաբերէնի կողքին, այլ կարելիութիւնը կու տայ ընտրելու արեւմտահայերէն կամ արեւելահայերէն շարուածքը: Ասոր մասին կրնաս աւելի կարդալ հետեւեալ հասցէն այցելելով՝ http://www.chanitz.org/2007/12/how-to-write-in-armenian-unicode.html:
Կը կարծեմ որ շատ մօտիկ ապագային, ստեղծագործ մը պիտի ստեղծէ այս բառարան-սրբագրիչը, որուն պատճառով ան մեծ հռչակ պիտի շահի եւ իր անունը պիտի յիշուի երկար տարիներու վրայ:
Այժմ, հետեւեալ կէտերուն մէջ թուղթին կը յանձնեմ առաջարկներս, որոնք պիտի քաջալերեն հայերէնով նամակցելու:
1. Մօտդ ունեցիր հայերէն բառարան մը:
Գիտե՞ս՝ որքա՜ն բառեր պիտի սորվիս, ինչպէս նաեւ պիտի վարժուիս հայերէն բառերուն ուղղագրութեան:
2. Հայերէնէ-անգլերէն եւ անգլերէնէ-հայերէն բառարան մը ունենալը կ՚օգնէ: Ասիկա օգտակար ձեւ մըն է հայերէն նոր բառեր սորվելու՝ եթէ հմուտ ես եւ կամ կը սիրես անգլերէն կամ ֆրանսերէն լեզուն:
3. Հանգիստ զգայ, երբ հայերէն կը գրես: Սկսելու համար, ինքզինքդ արտայայտէ այնպէս, ինչպէս որ կը խօսիս: Ետքը կամաց- կամաց հանգիստ պիտի զգաս, մէկէ աւելի նամակներ գրելէն ետք: Ժամանակի ընթացքին դուն ուրիշներուն գործածած նոր բառերը պիտի սորվիս, պիտի սրբագրես
քու սխալներդ եւ պիտի հարստանայ բառապաշարդ:
4. Երբ կը նամակցիս, մի՛ սրբագրեր քու բարեկամիդ գրած հայերէնը: Քաջալերէ զինք, որ հայերէն տառերով նամակ մը կը գրէ քեզի: Զարտուղի եւ դժուար պիտի թուի սկիզբը, բայց յարատեւէ ու մի՛ տկարանար: Առաջին առիթով բարեկամդ մի՛ սրբագրեր, որովհետեւ այդ քու մօտեցումդ պիտի չօգնէ, որ ան հանգիստ զգայ: Ընդհակառա՛կը, ան շատ հաւանաբար ժխտական անդրադարձ պիտի ունենայ եւ պահպանողական դիրք պիտի որդեգրէ ու դադրեցնէ հայերէն տառերով գրելը:
Ես այժմ ձեզի կը գրեմ համակարգիչիս վրայ՝ գործածելով Ուինտոզ XP-ի unicode հայերէնը: Այս մասին կրնաս աւելի կարդալ հետեւեալ հասցէն այցելելով՝ http://www.chanitz.org/2007/12/how-to-write-in-armenian-unicode.html :
Կը բաւէ հայերէն գրես՝ լատիներէն տառերով: Ժամանակն է, որ հայերէն գրես՝ հայերէն տառերը գործածելով:
ՐԱՖՖԻ ՉԻԼԻՆԿԻՐԵԱՆ
Fatally Ironic, by Shushan Artinian
Palm Sunday in the Armenian Evangelical Emmanuel Church
Mrs. Baboghlanian, Mrs. Mary and Ms. Shake Geocherian
(Right pic): Mr. David
Chanitzagans Hagop Hanneyan, Hagop Kalebjian, Mike Hagopian
(Left pic): Mr. Panos Mamigonian and friends
(Left pic): Mr. and Mrs. Garo and Lena Tarayan
(Left pic): Mr. and Mrs. Sebouh and Maral Churukian
Mr. Raffi Chilingirian, Rev. and Mrs. Hovanness and Vera Svajian, Mr. Manoug Ibitian, Ms. Ani Baboghlanian, Ms. Houry Barsoumian, Mr. Manoug Chilingirian
Appreciation Night for all Serving in Armenian Evangelical Emmanuel Church
On Saturday, 3 March 2009, the Hokapartzoutyoun of the Armenian Evangelical Emmanuel Church organized an appreciation dinner for all those serving in the different ministries, in different places within the church, using their talents, time and financial.
The dinner started with the pastor's prayer and a short sermon from the scripture, after which the dinner was served. The different ministries were presented and each team leader presented about their ministries and how God is working within the difficulties and the blessings of each ministry.
(Left pic): Ladies' ministry
(Right pic): Couples' ministry
Conversation between an elder and the youth of the church
The dinner started with the pastor's prayer and a short sermon from the scripture, after which the dinner was served. The different ministries were presented and each team leader presented about their ministries and how God is working within the difficulties and the blessings of each ministry.
(Left pic): Ladies' ministry
(Right pic): Couples' ministry
Conversation between an elder and the youth of the church
Mrs. Alice Khachadoorian-Shnorhokian at the Age of 97 Tells What She Saw of the Genocide
Memories and Witnessings
Zabel Vasslian: I saw her about four years ago. She still remembered who I was (from 5th grade Sunday school). She remembered who was in my Sunday school class - I thought hard to remember, and she was right!. She remembered my mom from their early twenties... She gave me a quick two minute education on stroke signs, and told how she felt she was having a stroke, and called the first aid, and how she recovered so quickly because she took early action.
Hratch Svajian: I Have fond memories of Rev Manasseh and Alice Yeretsgin. My first memory of the reverend was when he came to Tripoli to deliver a sermon at the church . and we gave him a ride with our car. I was a little kid at the time but was somehow inspired by him and can’t even put it into words in what way. Then when we moved to Beirut, I always enjoyed hearing him when he visited AEC for chapel service, or reading his articles in Chanaser. Later, on during the war, they lived close to us in Marmekhael and we developed a special friendship with badveli and had many informal visits. During those times I was studying in Armenia and he was working on a book about the origin of the Armenian evangelical movement in Armenia which he strongly believed had started from within the Orthodox church and much before the western missionary influence in the diaspora. He wanted me to interview people in Armenia and get him additional information about the movement so he could include in his book . I enjoyed discussing various topics with him and have been inspired by him in ways that I can remember with fondness. After my mother died in 1979 and my sister Hasmig delivered her baby two days later, the yeretsgin often came to help out with various things and was very helpful having been a nurse. It’s nice to see that at that age she is still alert and intelligent.