Shoghag (Panjarian) Balian visits her family, her church and her friends from Ashrafieh Chanitz youth.
ԵԹՈՎՊԻԱՑԻԻՆ ՅՈՅՍԸ
Արաբական ծոցի շրջանի գլխաւոր երեւոյթներէն մին է գոյութիւնը օտարազգի բանուորական աշխատակազմին: Անոնք, ձգելով տուն եւ ընտանիք, կու գան այսպէս ըսուած «աւետեաց» երկիրները՝ քիչ մը աւելի օրապահիկ շահելու համար: Բայց այդ քիչ մը աւելի օրապահիկին հետ կայ կեանք մը՝ լեցուն, դժուար եւ նոյնիսկ դաժան կենցաղով, որ կը զգլխէ ու կ՚անցնի մարդկային միտքն ու հոգին:Անոնց դժուար այս կեանքը կը սկսի նոյնինքն օդակայաններէն: Երկար շարքերու մէջ անոնք կը սպասեն երկար ժամեր, նոյնիսկ՝ ամբողջ օր մը: Այդ շարքին մէջ անոնք կը կազմեն թիւ՝ թէ՛ իբրեւ քանակ, բայց նաեւ՝ թէ՛ անհատ: Անոնք իրենց մուտքի արտօնագիրները կը ստանան համապատասխան «թիւի» բարձրաձայն կանչով: Իսկ կեանքի պայքարը կը սկսի այդ ժամէն:
Արաբական ծոցի երկիրները՝ թիւով եօթը, այսօր կը հաշուեն մօտաւորապէս 45 միլիոն բնակիչ: Այս թիւին մօտաւորապէս 20 միլիոնը կը բաղկանայ օտարահպատակներէ, որոնց նաեւ կէսը կը կազմէ բանուոր աշխատակազմը: Աշխատաւորները կու գան առաւելաբար ասիական եւ ամերիկեան ցամաքամասէն:
Եթէ անոնք իրենց մայրենիին տառերուն հազիւ ծանօթ են, ապա այն պատճառով, որ «թիւ» ըլլալը անոնք ժառանգած են իրենց ծնունդէն...: Այդ օրերէն անոնք նետուած են կեանքի ասպարէզ, որպէսզի օգնեն ճարտարարուեստի զարգացման՝ մարդկային ներդրումի սեւ աշխատանքով: Տղամարդիկը կ՚աշխատին ու նաեւ կ՚ապրին բանուորական ճամբարներու մէջ, ուր խումբ մը ամբողջ կ՚ապրի մէկ սենեակի մէջ՝ զրկուած ամէն տեսակի տարրական պէտքերէ: Եւ պէտք է աշխատիլ երկար ժամեր՝ ապահովելու համար նուազագոյն ամսականը՝ 150-200 ամերիկեան տոլար: Անշուշտ եթէ ամսուան վերջաւորութեան չուշանայ վճարումը՝ այս կամ այն պատճառով...:
Թէեւ իգական սեռը կ՚ապրի յարաբերաբար աւելի «հանգստաւէտ» բնակարաններու մէջ՝ գործելով իբրեւ սպասեակ, բայց հոն ալ կայ կեանքի դժուարութեան միւս երեսը: Շատ է թիւը անոնց, որոնք կ՚ենթարկուին այլ «նեղութիւններու» իրենց վայելած աւելի բարւոք կեանքի պայմաններու փոխարէն:
Կ՚անցնին տարիները, եւ անոնք կը շարունակեն կեանքի պայքարը օտար ափերուն տան կարօտը ամուր սեղմած իրենց սրտերուն մէջ։ Այդ կարօտին մէջ կայ ընտանիքը, նաեւ՝ հարազատները: Բայց անպայմանօրէն նաեւ՝ հողը...: Ու անոնք կ՚ապրին ու կ՚աշխատին աւելի լաւ վաղուան տեսլականով: Այն համոզումով, թէ պիտի վերադառնան տուն՝ քիչ մը աւելի լաւ կեանք ապրելու, եթէ հասնին այդ աւելի լաւ կեանքին:
Այս «կարօտի» աշխարհին մէջ կը մտնեմ նաեւ ես՝ բաժնեկցելով այս բոլոր ազգութիւններուն եւ մշակոյթներուն յոյզերը եւ մանաւանդ՝ յոյսերը...: Անոնց պայքարին մէջ կը փորձեմ նաեւ տեսնել իրենց աւելի լաւ վաղն ու այդ օրուան հասնելու իրենց տենչը:
Արաբական Միացեալ Էմիրութիւններու մէջ կ՚ապրին աւելի քան 50 հազար եթովպիացիներ: Մեծ մասամբ անոնք կը կազմեն իգական սեռի ներկայացուցիչները, որոնք կու գան աշխատելու բնակարաններու մէջ՝ իբրեւ սպասուհի: Եթէ մէկ կողմէ անոնք ճզմած են կարօտը իրենց սրտին մէջ, բայց անպայմանօրէն կ՚ապրին հողին եւ մշակոյթին երազով՝ քրիստոնէական հաւատքին ամուր կառչածութեամբ եւ անկէ առնելով վաղուան յոյսը:
Արաբական ծոցի երկիրներու Աստուածաշունչի ընկերութեան տնօրինութեամբ, եթովպիական եկեղեցիին նուիրեցինք աւելի քան 8 հազար Աստուածաշունչ:
Եթովպիական պաշտօնական լեզուով՝ ամհարէք, իւրաքանչիւր անհատ ստացաւ մէկ Աստուածաշունչի օրինակ՝ եկեղեցական արարողութեան ընթացքին։ Եթովպիական Ուղղափառ եկեղեցւոյ առաջնորդ Ապա Տիմեթիոս պապ արարողութեան ընթացքին դարձաւ ինծի ու ըսաւ. «Այս մեր ժողովուրդը կու գայ այս ափերը ֆիզիքական ապահովութեան համար։ Մենք իբրեւ եկեղեցի՝ կու տանք իրենց հոգեւոր ապահովութիւն, իսկ դուք այսօր այս Աստուածաշունչով տուիք մեզի այդ հոգեւոր ապահովութեան գլխաւոր պատեանը»։ Եթէ աչքերուն մէջ կար գոհունակութիւն, բայց անպայմանօրէն՝ իր ու ժողովուրդին հաւատքին ու գոյութեան ամրօրէն կառչելու հսկայ վճռակամութիւն։
Եկեղեցական պատարագի արարողութենէն ետք ժամն էր մշակութային կենցաղին, խումբ մը երիտասարդներ, յատուկ եկեղեցական-ֆոլքլոր իրենց զգեստներով, կազմեցին մէկ շրջանակ։ Կար մեծ թմբուկը եւ թմբուկի իւրաքանչիւր զարկի հետ կային համապատասխան շարժումներն ու շուրջպարը...։ Եկեղեցիի մէջ գտնուող իւրաքանչիւր ներկայ ունէր նաեւ իր բացագանչութիւնը։ Այսպէս ըսած՝ իր «լի-լի-լի»ն։ Բացատրեցին ինծի, թէ այս իրենց եթովպիական յատուկ մշակութային ժառանգն էր, որ յատուկ պարագաներու կը կատարէին եկեղեցական արարողութենէ ետք. իսկ յատուկ առիթը այդ օր Աստուածաշունչն էր՝ իրենց Մեծ նուէրը։
Կը դիտէի իւրաքանչիւրին դէմքը, անոնց շարժումները եւ շուրջպարը։ Բայց մանաւանդ թմբուկին հուժկու զարկերը եւ անոնց արձագանգը կը լեցնէին եկեղեցին՝ ուրախութեան աղմուկով։ Այդ աղմուկին մէջէն անոնք կ՚ապրէին իրենց երկրին կարօտը՝ հողը եւ մշակոյթը։ Իւրաքանչիւրը՝ իր ընտանիքը եւ հարազատները։ Այդ օր անոնք ետին ձգած էին իրենց յոյզերն ու ցաւը եւ կ՚ապրէին այդ պահը կարօտով...։ Կարօտը տան, բայց անպայմանօրէն՝ հողին ու մշակոյթին։ Իրենցն է, եւ կառչած անոր՝ կ՚ուզեն պահել զայն ամէն գնով։
Այդ օր իւրաքանչիւրը ստացաւ մէկ օրինակ Աստուածաշունչ մատեան. դրաւ զայն իր սրտին վրայ ու սեղմեց իր կուրծքին։ Անոնք Աստուածաշունչի ուժը կ՚ուզէին ներմուծել իրենց սրտին ու հոգիին մէջ՝ իբրեւ յոյսը՝ կեանքի շարունակականութեան, աւելի լաւ վաղուան, բայց անպայմանօրէն՝ իրենց հարազատ հողին ու տան մէջ։
Իրենց աչքերուն մէջ կար ուրախութիւն՝ քիչ մը շաղախուած արցունքով. անոնք կը դիտէին գոհունակ եւ երախտապարտ զգացումով։ Այդ աչքերուն մէջէն կը կարդայի մէկ յստակ իրականութիւն՝ «Պիտի շարունակենք ապրիլ այս յոյսով...»։
Անոնց հետ բաժնեկցեցանք նաեւ իրենց տան ու հողին հարազատ հացը։ Հացը կիսելով՝ կիսեցին իրենց սէրը եւ ստեղծեցին բարեկամութիւնն ու յարգանքը։ Մեր «հացն ու աղն էր», որ անոնք եւս՝ այդ օր դրին իբրեւ կեանքի արժէք։
«Հաց ու աղին», բայց նաեւ՝ պարին ու մշակոյթին մէջ, ես ապրեցայ այդ օր նաեւ ի՛մ ժառանգս։ Հայո՛ւն պարը եւ մշակոյթը։ Եւ այդ հուժկու թմբուկին զարկը նաեւ իմինս էր՝ մեր հայրենի ազգագրական ու մշակութային ժառանգը։ Եւ հոն, Ապու Տապիի մէջ, իւրաքանչիւր զարկին հետ, կը լսէի մեր ժողովուրդին զարկը՝ Սփիւռքի ամբողջ տարածքին, քիչ մը հոս ու հոն, որ կը փորձէ ապրիլ այդ կարօտով։ Հողին, տունին եւ մշակոյթին կարօտով։ Մենք ալ սեղմած շատ զգացում՝ կ՚ապրինք աւելի լաւ վաղուան տեսլականով, եւ մեզմէ իւրաքանչիւրը իր ապրած վայրին մէջ իր պարն ու մշակոյթը կը փորձէ ապրիլ իր հարազատութեամբ։
Ես ալ բոլորին նման՝ դրի Աստուածաշունչը սրտիս վրայ ու սեղմեցի կուրծքիս։ Իրենց նայելով՝ ուզեցի ըսել իրենց. «Ե՛ս ալ կ՚ապրիմ այս յոյսով...»։
Եթովպիացիին յոյսը...։ Բայց անպայմանօրէն նաեւ՝ հայո՛ւն յոյսը։
ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Why? Why is this happening to me?
By Nora Matossian
Issue #10: Summer 2006, CAMP AREV NEWSLETTER, USA
"Why?”—That always seems to be the only question on our minds during any period of struggling we may encounter, however serious it may be. A huge burden is lifted away once that question has been answered even if the problem still exists. Wouldn’t it be great if there was always an answer to “Why is this happening to me?"
The first thing that one should realize is that God has a purpose; the problems come when we do not trust in that purpose. God knows what He is doing, why He is doing it, and how He is going to do it—all in the perfect way. In the gospel of John, we see Jesus acknowledging the Father’s perfect plan and authority for His own life. He says, “For I have come down from heaven, not to do My own will, but the will of Him who sent Me. This is the will of the Father who sent Me, that of all He has given Me I should lose nothing, but should raise it up at the last day”(6:38-40). Jesus’ words indicate His devotion to the Father and to all that is in store for Him during His earthly ministry, even the difficulties and trials.
So what was the Father’s will for Christ? We see how Jesus, when washing the disciples’ feet even washed those of Judas, the very disciple who betrayed Him with a kiss soon after—God’s will, betrayal by a friend. We see how the chief priests sought to put Jesus to death for something as harmless as raising Lazarus from the dead—God’s will, condemnation for innocence. We even see Jesus, as He prays in the Garden, ask “if it is possible, let this cup pass from Me… but not My will but Yours be done”—God’s will, the cup of wrath for the Lamb of God.
Therefore, when Jesus said, “I have come down from heaven, not to do My own will, but the will of Him who sent Me,” we can see that Jesus submitted to carrying out all that was before Him because the Father was in control, and He knew that. He didn’t have to ask “Why?” when everything was against Him because He knew that all that is needed is for the Father to be with Him. We have that same promise as well: Romans says that nothing can separate us from the love of God, not even, “tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or sword.”
The answer to all our “Whys?” is simply this: the very same God, “who did not spare His own Son, but delivered Him up for us all,”(Rom 8:31) is for us, with us, planning for us, guiding us; and He has only one way to do it—the best way. So when those problems come along, we can be assured that even in our sorrows and tribulations, there is Christ who made Himself an example—He showed us how to deal with suffering by acknowledging the Father’s perfect will and doing it wholeheartedly. We can do the same because we have Christ’s example before us, His Spirit in us, and on top of it all, the same Father who seeks to gather together all His “heirs of promise”(Heb 6:17).
Issue #10: Summer 2006, CAMP AREV NEWSLETTER, USA
"Why?”—That always seems to be the only question on our minds during any period of struggling we may encounter, however serious it may be. A huge burden is lifted away once that question has been answered even if the problem still exists. Wouldn’t it be great if there was always an answer to “Why is this happening to me?"The first thing that one should realize is that God has a purpose; the problems come when we do not trust in that purpose. God knows what He is doing, why He is doing it, and how He is going to do it—all in the perfect way. In the gospel of John, we see Jesus acknowledging the Father’s perfect plan and authority for His own life. He says, “For I have come down from heaven, not to do My own will, but the will of Him who sent Me. This is the will of the Father who sent Me, that of all He has given Me I should lose nothing, but should raise it up at the last day”(6:38-40). Jesus’ words indicate His devotion to the Father and to all that is in store for Him during His earthly ministry, even the difficulties and trials.
So what was the Father’s will for Christ? We see how Jesus, when washing the disciples’ feet even washed those of Judas, the very disciple who betrayed Him with a kiss soon after—God’s will, betrayal by a friend. We see how the chief priests sought to put Jesus to death for something as harmless as raising Lazarus from the dead—God’s will, condemnation for innocence. We even see Jesus, as He prays in the Garden, ask “if it is possible, let this cup pass from Me… but not My will but Yours be done”—God’s will, the cup of wrath for the Lamb of God.
Therefore, when Jesus said, “I have come down from heaven, not to do My own will, but the will of Him who sent Me,” we can see that Jesus submitted to carrying out all that was before Him because the Father was in control, and He knew that. He didn’t have to ask “Why?” when everything was against Him because He knew that all that is needed is for the Father to be with Him. We have that same promise as well: Romans says that nothing can separate us from the love of God, not even, “tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or sword.”
The answer to all our “Whys?” is simply this: the very same God, “who did not spare His own Son, but delivered Him up for us all,”(Rom 8:31) is for us, with us, planning for us, guiding us; and He has only one way to do it—the best way. So when those problems come along, we can be assured that even in our sorrows and tribulations, there is Christ who made Himself an example—He showed us how to deal with suffering by acknowledging the Father’s perfect will and doing it wholeheartedly. We can do the same because we have Christ’s example before us, His Spirit in us, and on top of it all, the same Father who seeks to gather together all His “heirs of promise”(Heb 6:17).
Dr Michael Kinnamon lectures about "Prophetic Witness and People of Faith"
On 30 July, Dr. Michael Kinnamon, General Secretary of the National Council of Churches, USA, delivered a lecture entitled "Prophetic Witness and People of Faith" in the Haigazian University Auditorium.
The NCC delegation included its President Archbishop Dr. Vicken Aykazian, the General Secretary, Dr. Kinnamon, and Executive, Middle East and Europe Common Global Ministries Board of the United Church of Christ, Dr. Peter Makari.
The lecture, organized jointly by Haigazian University and the Arab Group for Christian-Muslim Dialogue, was attended by high ranking clergy, diplomats, and interest groups.
For more information, go to Haigazian Univerisity's website.
"I think that Dr. Kinnamon's lecture was interesting and controversial.
Dr. Kinnamon's self evaluation and self criticizism about their lack of vision and not being able to reach to the social needs of the people, which he ascribed to many reasons, some of which were financial, loss of members, and others, showed his courage, transparency and integrity." Raffi
The NCC delegation included its President Archbishop Dr. Vicken Aykazian, the General Secretary, Dr. Kinnamon, and Executive, Middle East and Europe Common Global Ministries Board of the United Church of Christ, Dr. Peter Makari.
The lecture, organized jointly by Haigazian University and the Arab Group for Christian-Muslim Dialogue, was attended by high ranking clergy, diplomats, and interest groups.
For more information, go to Haigazian Univerisity's website.
"I think that Dr. Kinnamon's lecture was interesting and controversial.
Dr. Kinnamon's self evaluation and self criticizism about their lack of vision and not being able to reach to the social needs of the people, which he ascribed to many reasons, some of which were financial, loss of members, and others, showed his courage, transparency and integrity." Raffi
President of USA Barak Obama in an indigenous Kenyan dress
Dr. Kevin Lawson lecturing at NEST
Haigazian University Celebrates the Naming of the "Derian Armenological Library"
On Friday, October 13, Haigazian University named its Armenian Library as the "Derian Armenological Library", in honor of Mrs. Anahis Derian and her late husband Henry, from Pasadena, California. They had donated $500,000 to the University, on the occasion of its 50th anniversary, back in the year 2005.
The ceremony, attended by prominent Armenian officials, intellectuals, editors, publishers, and friends of the library, opened with the unveiling of the Henry & Anahis Derian memorial plaque by the President of the Union of the Armenian Evangelical Churches in the Near East, the Rev. Megrdich Karagoezian, University President Rev. Dr. Paul Haidostian, and University Librarian Ms. Sonia Sislian.
(L to R): Rev. Dr. Paul Haidostian, Rev. President Megerdich Karagoezian, Ms. Sonia Sislian.
Sislian welcomed the audience and gave a brief overview of the Derian Armenological Library.
"Founded in 1955 by the special efforts of Rev. Dikran Kherlopian, the Derian Library holds one of the richest collections in the Armenian Diaspora, including a number of rare books, and a selection of the 18th and 19th century publications", Sislian said.
She added that the Derian Library constitutes an Armenian research center, which serves not only students, but many scholars, editors, and researchers from around the world. "The library also includes the private collections of prominent Armenian intellectuals, like Siran Seza, Kersam Aharonian, Dr. Antranig Manouguian, and Krikor Bogharian", Sislian concluded.
Bibliographer, scholar, and school principal, Mr. Jirair Tanielian shared with the audience his experience of more than 20 years as the librarian of the Armenian Library. "Many important delegations, historians, and prominent Armenian figures passed from here, especially after the University decided to render the Library public", Tanialian noted. "At a time of severe political divisions, the Armenian Library witnessed the regroupment of Armenians of different political parties and ideologies, something that was impossible to find elsewhere", Tanielian explained.
In his closing word, President Haidostian expressed his special gratitude to Mrs. Derian, and noted that while Henry Derian had passed away a year ago, Mrs. Anahis Derian had sent a kind message apologizing for not being able to attend the event and that she was in prayer for the Haigazian University community. Haidostian stated that the ceremony is the celebration of three inspiring realities:
1. The Derians' generosity and benevolence that arises out of a deep Christian spirit;
2. The Derians' meaningful input to the vibrant Lebanese community; and,
3. The Derians' choice of associating their name with what is Armenian, in this case, the Armenological Library.
Afterwards, the audience enjoyed a tour in the "Derian Armenological Library", and had a look at its latest acquisitions from Turkey and Armenia.
The ceremony concluded with cutting a celebratory cake on this special occasion.
Mira Yardemian
Public Relations Director
The ceremony, attended by prominent Armenian officials, intellectuals, editors, publishers, and friends of the library, opened with the unveiling of the Henry & Anahis Derian memorial plaque by the President of the Union of the Armenian Evangelical Churches in the Near East, the Rev. Megrdich Karagoezian, University President Rev. Dr. Paul Haidostian, and University Librarian Ms. Sonia Sislian.
(L to R): Rev. Dr. Paul Haidostian, Rev. President Megerdich Karagoezian, Ms. Sonia Sislian.
Sislian welcomed the audience and gave a brief overview of the Derian Armenological Library.
"Founded in 1955 by the special efforts of Rev. Dikran Kherlopian, the Derian Library holds one of the richest collections in the Armenian Diaspora, including a number of rare books, and a selection of the 18th and 19th century publications", Sislian said.
She added that the Derian Library constitutes an Armenian research center, which serves not only students, but many scholars, editors, and researchers from around the world. "The library also includes the private collections of prominent Armenian intellectuals, like Siran Seza, Kersam Aharonian, Dr. Antranig Manouguian, and Krikor Bogharian", Sislian concluded.
Bibliographer, scholar, and school principal, Mr. Jirair Tanielian shared with the audience his experience of more than 20 years as the librarian of the Armenian Library. "Many important delegations, historians, and prominent Armenian figures passed from here, especially after the University decided to render the Library public", Tanialian noted. "At a time of severe political divisions, the Armenian Library witnessed the regroupment of Armenians of different political parties and ideologies, something that was impossible to find elsewhere", Tanielian explained.
In his closing word, President Haidostian expressed his special gratitude to Mrs. Derian, and noted that while Henry Derian had passed away a year ago, Mrs. Anahis Derian had sent a kind message apologizing for not being able to attend the event and that she was in prayer for the Haigazian University community. Haidostian stated that the ceremony is the celebration of three inspiring realities:
1. The Derians' generosity and benevolence that arises out of a deep Christian spirit;
2. The Derians' meaningful input to the vibrant Lebanese community; and,
3. The Derians' choice of associating their name with what is Armenian, in this case, the Armenological Library.
Afterwards, the audience enjoyed a tour in the "Derian Armenological Library", and had a look at its latest acquisitions from Turkey and Armenia.
The ceremony concluded with cutting a celebratory cake on this special occasion.
Mira Yardemian
Public Relations Director
Ի՞նչ Մեծ Ես Դուն (Inch Medz Yes Toun - How Great Art Thou)
To all those who love Elmajian worship songs, and they love to express their love to God through these songs...
You can also listen to Inch Medz Yes Toun by clicking on the following link: http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=5444700-491
Vocalist: Rev. Berdj Jambazian (or Djambazian).
Note: In case the music sounds "Chipmunky" and fast, you need to update your Flash Player to version 10 and above. You can update by right-clicking on the divshare player and choosing "About Flash Player...". You will be taken to the Adobe Flash Player page, from where you can download and update to the latest version.
Ի՞նչ Մեծ Ես Դուն
1- Ո՜վ Տէր Աստուած, երբ դիտեմ խոր ապշանքով՝
Լի աշխարհներ ըստեղծուած Քու ձեռքով,
Դիտեմ աստղեր, լըսեմ որոտներ ահեղ,
Ոյժդ պարզըւած՝ տիեզերք ամէն տեղ.
Կրկ.
Յայնժամ կ՛երգեմ հոգեւին Տէր Փրկիչ,
Ի՜նչ մեծ ես Դուն, Ի՜նչ մեծ ես Դուն,
Յայնժամ կ՛երգեմ հոգեւին Տէր Փրկիչ,
Ի՜նչ մեծ ես Դուն, ի՜նչ մեծ ես Դուն:
2- Խորքն անտառին եւ թաւուտքին բաց լայն տեղ՝
Երբ ես շըրջիմ լըսեմ թըռչնոց գեղգեղ՝
Երբ նայիմ վար վեհապանծ բարձր լեռներէն՝
Լըսեմ առուակն, ըզգամ հողմն մեղմօրէն:
3- Երբ խորհիմ թէ Տէրն չխնայեց Իր Որդին՝
Ղրկեց մեռնիլ, դիւր չըգար իմ սըրտին,
Խաչին վրայ բեռըս կըրեց, սիրեց զիս,
Արիւն թափեց, մեռաւ վասն իմ մեղքիս:
4- Երբ Յիսուս գայ մեծ ձայնով՝ շառաչիւնով,
Զիս տուն տանի, սիրտս պիտ՝ խայտայ իր քով,
Պիտ՝ կըրկնեմ ծունր, երկըրպագեմ խոնարհած,
Հոն հըռչակեմ, ի՜նչ մեծ ես Տէր Աստուած:
Shamlian-Tatikian Secondary School gathering information of alumni
This is a re-post of the announcement at Shamlian-Tatikian blog.
Dear Alumni & Friends of The Armenian Evangelical Secondary School - Shamlian-Tatikian,
We have added a new item on our side-bar (on the top right-hand side of the page) with the hope that we can meet you and get to know you more.
Besides this, we would also like to gather more information about:
a. Full Name
b. Graduation date/years of attendance (as student or teacher/staff)
c. Current occupation
d. Contacts & address
Please email the above information to aessbh@terra.net.lb
With best wishes
The Administration
For more information, visit: http://shamlian-tatikian.blogspot.com
Dear Alumni & Friends of The Armenian Evangelical Secondary School - Shamlian-Tatikian,
We have added a new item on our side-bar (on the top right-hand side of the page) with the hope that we can meet you and get to know you more.
Besides this, we would also like to gather more information about:
a. Full Name
b. Graduation date/years of attendance (as student or teacher/staff)
c. Current occupation
d. Contacts & address
Please email the above information to aessbh@terra.net.lb
With best wishes
The Administration
For more information, visit: http://shamlian-tatikian.blogspot.com
Testimony: Youth Participation in a Theological Seminary
It was a great experience participating in the Theological study, organized by the Fellowship of the Evangelical churches in the Near East.
The director of these studies is the Egyptian Pastor, Rev. Ounsi Anis. His vision and passion is to equip church leaders with sound theological and practical studies in order to have ready and prepared leadership in the church and in ministry.
The participants came from different evangelical churches, from Lebanon, Jordan, Syria, and Egypt. The common motivation and purpose of each individual was to acquire sound information in order to pass the good news to the new generation in a decent way!
(In front): Silva Chilingirian (from Marash Church) at the left, Gassia Kelougian (from Ashrafieh Church) the 3rd from the left, and Rev. Ounsi Anis at the right.
All the participants had fully committed themselves to come together for three consecutive years to take the 12 courses and at the end, after hard work, receive their diplomas granted by the Fellowship of the Evangelical churches…
It was both hard and fun. For two weeks, not only the participants were obliged to sit on their desks and listen to the lectures and take notes, but also to do the home-works and study for the exams!
The fun part was the different lahjes (accents) that each participant used. We almost became a big family, around 24 participants!
I'd like to thank the fellowship, which had the vision in bringing together youth from different countries, nationalities and different backgrounds in order to train them and prepare them to become leaders, to serve for the growth of the church and its ministry!
I'd like to specially thank our good shepherd and father, Rev. Ounsi, who with his big smile, loving and caring heart and encouraging words and sometimes with his special remarks supported, directed and guided us through the end of our journey. Indirectly he left a special mark into the heart of every student.
The courses which we took were just a taste for those who had a desire and interest in Theology and Christian education. Some of the participants, in the end, even changed their major to continue their studies at a deeper level, becoming students at NEST or other Theological Seminaries in their country, in order to become full-time ministers or servants such as Pastors or Christian Educators.
This was a special opportunity for me. I noticed a huge change in my character. Not only I gained confidence but also my character was built up! I can evaluate myself and say that God molded me and changed me from a fragile person into a strong, courageous, Godly woman!
I want to encourage you to participate in such conferences for the sake of your spiritual growth and the growth of the Evangelical Churches and hence our community!
Sincerely yours,
Silva Chilingirian
Armenian Evangelical Nor Marash Church
Bourj Hammoud, Lebanon
The director of these studies is the Egyptian Pastor, Rev. Ounsi Anis. His vision and passion is to equip church leaders with sound theological and practical studies in order to have ready and prepared leadership in the church and in ministry.
The participants came from different evangelical churches, from Lebanon, Jordan, Syria, and Egypt. The common motivation and purpose of each individual was to acquire sound information in order to pass the good news to the new generation in a decent way!
(In front): Silva Chilingirian (from Marash Church) at the left, Gassia Kelougian (from Ashrafieh Church) the 3rd from the left, and Rev. Ounsi Anis at the right.
All the participants had fully committed themselves to come together for three consecutive years to take the 12 courses and at the end, after hard work, receive their diplomas granted by the Fellowship of the Evangelical churches…
It was both hard and fun. For two weeks, not only the participants were obliged to sit on their desks and listen to the lectures and take notes, but also to do the home-works and study for the exams!
The fun part was the different lahjes (accents) that each participant used. We almost became a big family, around 24 participants!
I'd like to thank the fellowship, which had the vision in bringing together youth from different countries, nationalities and different backgrounds in order to train them and prepare them to become leaders, to serve for the growth of the church and its ministry!
I'd like to specially thank our good shepherd and father, Rev. Ounsi, who with his big smile, loving and caring heart and encouraging words and sometimes with his special remarks supported, directed and guided us through the end of our journey. Indirectly he left a special mark into the heart of every student.
The courses which we took were just a taste for those who had a desire and interest in Theology and Christian education. Some of the participants, in the end, even changed their major to continue their studies at a deeper level, becoming students at NEST or other Theological Seminaries in their country, in order to become full-time ministers or servants such as Pastors or Christian Educators.
This was a special opportunity for me. I noticed a huge change in my character. Not only I gained confidence but also my character was built up! I can evaluate myself and say that God molded me and changed me from a fragile person into a strong, courageous, Godly woman!
I want to encourage you to participate in such conferences for the sake of your spiritual growth and the growth of the Evangelical Churches and hence our community!
Sincerely yours,
Silva Chilingirian
Armenian Evangelical Nor Marash Church
Bourj Hammoud, Lebanon